Прыказки И Прымауки А Слове
Вызначыць марфемны склад слова. Прымауки и прыкахки. Прыказки и прымауки пра шчасце. А то и в сфере большого слияния. Слово не воробей. Гультай за работу,. Нужны прыказки и прымауки пар школу 4.
Ик Вытокі сучаснай беларускай літаратурнай мовы бяруць свой пачатак з глыбокай старажытнасці, якая назапасіла моўнае багацце ў пісьмовай і вуснай формах. Мова гэтая развіваецца рознымі спосабамі, сярод якіх найбольш важны і актыўны - народна-нацыянальная моўная аснова, што з даўняга часу абслугоўвае штодзённую сферу зносін паміж людзьмі.
Людзі ў працэсе сваёй працоўнай дзейнасці асэнсавалі і засвоілі лексічныя сродкі розных тэматычных аб'яднанняў. Яны зацікаўлены ў тым, каб залатыя россыпы слоў перадаць у спадчыну наступным пакаленням, задаволіць патрэбы грамадскасці ва ўзбагачэнні сваёй нарматыўнай мовы. Народна-гутарковая мова беларусаў насычана незлічоным багаццем прыказак і прымавак з глыбокім зместам і вострай сілай думкі. У іх адлюстраваны дасціпны розум чалавека, яго побыт, сямейнае жыццё, светапогляд.
У выніку шматгадовага вывучэння мовы, быту, звычаяў свайго народа І.І. Насовіч зазначыў: «Беларусы ўсе факты, усе выпадковасці чалавечага жыцця, усе ўчынкі, як добрыя, так і дрэнныя, і ўсякае нават меркаванне пра што- небудзь падводзяць пад мерку прыка зак сваіх. Паміж простымі людзьмі ёсцьшмат такіх здольных, якія на ўсякую падзею, на ўсякі выпадак, вясёлы, спрэчны, сумны, - адразу ж і дарэчы падаюць прыказку, нібы яны знарок вывучалі іх, як тыя, хто, авалодваючы лацінскай мовай, завучвае на памяць дыстыхі Катонавы».
5, с.58 Шырокую вядомасць, распаўсюджанасць і ўжывальнасць прыказак у народзе падмеціў і К. Крапіва: «Ёсць такія аматары прыказак, якія чуць не кож-ны свой крок апраўдваюць прыказкаю, чуць не кожны свой выраз аздаб-ляюць ёю. Пра такіх нават і знарочыстая прыказка ўтварылася: «Без пры-казкі і з лаўкі не зваліцца». 6, с.240 «Гэта пашыранасць прыказак у народзе знаходзіць сваё адлюстраванне і ў мастацкіх тэкстах. Так, у трылогіі Я.
Коласа «На ростанях» выкарыстана 109 прыказак, у п'есах Я. Купалы «Паўлінка» і «Раскіданае гняздо» іх адпаведна 18 і 21, у раманах «Мядзведзічы» К. Крапівы - 37, «Сокі цаліны» Ц. Гарт- нага - 29, «Людзі на балоце» І. Мележа - 26, «Птушкі і гнёзды» Я.
Брыля -31, «Плач перапёлкі» І. Чыгрынава - 30, у аповесцях «Рудабельская рэспубліка» С. Сервисные центры. Грахоўскага - 24, «Шануй сваё імя» В. Блакіта - 12.
» 3, c.37 Амаль усе прыказкі характарызуюцца «найбольшай канцэнтрацыяй думкі пры найменшай затраце слоўнага матэрыялу» і вылучаюцца такімі асаблівасцямі, як сцісласць, выразнасць, вобразнасць, высокія мастацкія вартасці. Народжаныя ў жывой народнай мове, прыказкі запісваліся і выдаваліся шматлікімі збіральнікамі вуснай.Источник: Опубликовано: Автор: Савва. Всего 4 комментариев. Sunnotac: Беларускія народныя прыказкі, беларуская народная прыказка, прымаўка.
Фурсов А И
Серафим: Прыказкі і прымаўкі пра Радзіму. Родная зямелька – як зморанаму пасцелька. На чужыне і камар загіне. Чым за морам віно піць, лепш з Нёмана вадзіцу. Далёкая старана без ветру сушыць. У сваім краі, як у раі.
Прыказкі і прымаўкі пра прыроду. Хмары не будзе – гром не ўдарыць.
А Куприн Чудесный Доктор
Мальвина: Прыказка — гэта агульнавядомае кароткае выслоўе з павучальным сэнсам. Прымаўка — агульнавядомы ўстойлівы. Ectabbio1976: Прыказкі і прымаўкі — своеасаблівая энцыклапедыя жыцця народа ў розныя гістарычныя эпохі. Прыказка — гэта агульнавядомае кароткае выслоўе з павучальным сэнсам. Прымаўка — агульнавядомы ўстойлівы выраз, звычайна вобразны, які адрозніваецца ад прыказкі тым, што. Quetichce: Беларускiя прыказкі і прымаўкі.
Адзін чорт маляваў. Бачыць вока, але ляжыць высока. Антонида: Прыказкі і прымаўкі. Для правядзення моўных хвілінак. На ўроках беларускай мовы.
Ргпу Им А И Герцена
Падрыхтавала настаўнік беларускай мовы і літаратуры Камякевіч Л.І. Прыказкі і прымаўкі пра працавітасць і гультайства. Каб рыбу есці, трэба ў ваду лезці. Трэба нахіліцца, каб.